19 Mart 2015 Perşembe

Sünnə Əhlinə Vela Etməyən və Bid'ət Əhlinə Bera Tətbiq etməyənlər Xoşlanmasalar da

Sünnə Əhlinə Vela Etməyən və Bid'ət Əhlinə Bera Tətbiq etməyənlər Xoşlanmasalar da...
Bid'ət əhlinin rədd edilməsinə qarşı çıxdığı halda sünnə əhlini tənqid etməkdən geri dayanmayan bəzi münafiqlər, saytımda davamlı olaraq bid'ət əhlinə hücum olduğu, yoxsa guya özlərinin dərnəkləri bid'ət, məscidləri sünnət olaraq qəbul etdiklərini iddia edirlərmiş. Bu xəbislər, mövzu bəhs bid'ətlərə və bu bid'əti işləyənlərə buğz etmədikcə, Rəsul sallallahu əleyhi və selləm'ə müxalifətlərindən tövbə edib, islah etmədikcə və bid'ət əhlinə hücumlarımı haqlı görmədikcə onlara da Allah üçün düşmənliyimiz davam edəcək. Çünki bu menhec, Sələfiliyin olmazsa olmazıdır. Deyyusiyye təriqətinin sapdırmaları Allahın icazəsiylə sələfin menhecine bir zərər verə bilməyəcək.

Bid'ət əhlinə dostluq etmək, onları tərifləmək, onlarla oturmaq və onlara təşviq etmənin haramlığında icma vardır:

Şeyx Bəkr b. Abdillah Əbu Zeyd rahimehullah, Hecru'l-Mubtedi adlı əsərində bid'ətçilərə qarşı hecr/dargınlık tətbiqin şəkilləri, növləri, şərtləri, kitab, sünnə, səhabələrin tətbiqi və icmadan dəlillərini zikr etmişdir.

Qazı Əbu Yala rahimehullah: "Səhabə və Tabiun, bid'ətçilərlə bağların qoparılmasında icma etmişlər" demişdir. [1]

İmam Qəzali rahimehullah: "Sələfin üsyan əhlinə qarşı nifrət etmə yolları fərqlidir. Lakin hamısı da zalımlara, bid'ətçilərə və günahı başqasına bulaşacaq olan günahkarlara qarşı buğz ortaya qoyma barəsində ittifaq etmişlər. "[2]

Əbu Osman əs-Sabunu Akidetu's-Selefi Ashabi'l-Hadis'te belə demişdir: "Bid'ət əhlinin qəhr edilməsi, onların zəlil edilmələri, onların alçaldılmaları, onlardan uzaqlaşılması, onlarla yoldaşlıq etməkdən və birlikdə olmaqdan uzaq dayanılması, onlardan uzaqlaşmaq və onlara incinmək surətiylə Allah Azze və Celleyə yaxınlaşılması barəsində ittifaq etmişlər. "[3]

Əbu Abdulmuiz Ferkus belə demişdir: "Dində bid'ətlərlə döyüşülməsi, bid'ətlərin tərk edilib ondan çəkindirilməsi və bid'ət əhlinə şiddət və sərtlik göstərilməsi sələfi menhecin ən aşkar xüsusiyyətlərindəndir. Çünki bid'ətlər, ibadətin iki şərtindən biri olan Rəsulullah sallallahu əleyhi və selləm'ə ittiba etməyə zidddir. "[4]

Begavi rahimehullah belə demişdir: "Səhabə, Təbiin və onlara təbii/tabe olan sünnə alimləri bid'ət əhlinə düşmənlik və onlara incinmək barəsində icma və ittifaq etmişlər. "[5]

İbn Əbi Zemeneyn rahimehullah belə demişdir: "Əhli sünnə, sapdırıcı heva əhlini ayıblamağa, onlarla oturmaqdan qadağan etməyə, fitnələrindən qorxutmağa və onların əxlaqlarını xəbər verməyə davam etmişlər, bunu qeybət olaraq və onlara bir təhqir olaraq görməmişlər. "[6]

Şatıbi belə demişdir: "Xilas olan firqə Əhli Sünnə'dir, bidət əhlinə düşmənlik etməklə, onları pisləməklə, onların yolunu tənqid etməklə, onlarla döyüşməklə əmr olunmuşlar. Necə ki alimlər, onlarla yoldaşlıq etməkdən, birlikdə oturmaqdan çəkindirmişlər. Bunun düşmənlik və kin yaydığı zənn edilər. Lakin bunu yüngülə götürmək camaatdan ayrılmağa və sonradan çıxarılan işlərlə möminlərin yolundan başqasına tabe olmağa səbəb olar. Necə olar da biz onlara düşmənlik etməklə və onlar da bizə dostluq etməklə və camaata dönməklə əmr olunduqları halda onlara mütləq olaraq düşmənlik etməyək? "[7]

İmam Taberi, "Onlarla birlikdə oturmayın" (4 Nisa 140) ayəsinin təfsirində belə demişdir: "Bu ayədə batillərinə daldıqlarına - bid'ətçi və ya fasiqlərdən hər növdən - batil əhliylə oturmaqdan qadağan etməyə açıq bir dəlil vardır. "[8]

Buxari Səhih'ində: "Günah işləyənə incinmənin caiz olması babı", "bir günah işləyənə salam verməyən kimsə və tövbə etdiyi ortaya çıxana qədər onun salamını götürməyən kimsə babı və günahkarın tövbə etdiyi nə vaxt aydın olar babı, Abdullah b. Əmr radıyallahu ənh'imə dedi ki: "içki içənə salam verməyin" babı"[9]  şəklində başlıqlar açmışdır.

Əbu Davud rahimehullah Sünen'ində: "Heva əhlindən uzaqlaşmaq və ya onlara nifrət etmək babı, heva əhlinə salamı tərk etmək babı"[10]  şəklində başlıqlar açmışdır.

Nevevi, Riyazu's-Salihin'de "Müsəlmanlar arasında üç gündən çox incik qalmanın haramlığı, ancaq bid'ət səbəbiylə və ya açıqdan işlənən günah səbəbiylə incik qalınacağı babı" şəklində başlıq açmışdır. [11]

Begavi rahimehullah Şerhu's-Sunne'de "Heva əhlindən uzaqlaşma babı" açmışdır. [12]


Munziri, ət-Tergib ve't-Terhib'de: "Şərli kəsləri və bid'ət əhlini sevməkdən çəkindirmə. Çünki adam sevdiyiylə bərabərdir babı" açmışdır. [13]

İmam Əhməd belə demişdir: "Onlara rəddiyə verməkdən aciz olan yaxud onlara aldanmaqdan qorxan və ya başqasına zərər verməsindən qorxulan kimsənin, söyən yaxud bir bid'ətlə günah işləyən və ya sapdırıcı yaxud günaha salıcı bir bid'ətə dəvət edən kimsəyə incinməsi lazımdır. "[14]

İbn Abdilberr rahimehullah belə demişdir: "Ancaq ədəbləndirilməsi ümid edilən və ya bid'əti və ya başqa bir səbəblə şərindən qorxulan kimsəyə hecr (incinmə) tətbiq olunar. "[15]


Yenə belə demişdir: "Alimlər Müsəlmanın qardaşına üç gündən çox küsməsinin caiz olmadığında icma etmişlər. Ancaq danışılması və bağların davam etdirilməsi halında dininə zərər gəlməsindən qorxulan və ya dini və ya dünyası barəsində nəfsinə zərər verməsindən qorxulan kimsəyə incikliyi davam etdirməyə sənəd verilmişdir. "[16]


Tənbeh: Adama ancaq açıq bir nassa və ya üzərində icma edilmiş olub, müxalif çıxmaqda bəhanə olmayan bir məsələyə müxalif çıxmasından sonra bid'ətçi hökmü verilər. Cəhalət, tə'vil kimi maneə və bəhanələri olan bid'ətçi və günahkarlara isə zehinlərində takılı bir şübhə buraxmayan bir şərh edilməsi güdülər. [17]


Bid'ət və ya açıqca işlənən günah səbəbiylə salamı kəsmək, sərt xəbərdarlıq etmək vs. qanuni oluşunda icma edilmiş məsələlərdəndir. Kim bu rəftarı çirkin görsə, o da bir bid'ətçidir.




[1]  Bəkr Əbu Zeyd Hecru'l-Mubtedi (s. 20)
[2]  Bəkr Əbu Zeyd, Hecru'l-Mubtedi (s. 20)
[3]  Akidetu's-Selefi Ashabi'l-Hadis (s. 123)
[4]  Şeyx Ferkus, Davabitu Hecri'l-Mubtedi (s. 13-14)
[5]   Şerhu's-Sunne (1/227)
[6]  İbn Əbi Zemeneyn, Usulu's-Sunne (425)
[7]  əl-İ'itisəm (1/120)
[8]   Tefsiru't-Taberi (4/330)
[9]   Fethu'l-Bari (10/491, 498) baxın.: Edebu'l-Mufred (nərd oynayana salam verməyən kimsə babı)
[10]   Əbu Davud (4599-4602)
[11]  Riyazu's-Salihin (609-601)
[12]   Şerhu's-Sunne (1/219-230)
[13]   ət-Tergib ve't-Terhib
[14]   İbn Muflih, Adabu'ş-Şer'iyye (1/268)
[15]   ət-Temhid (6/119)
[16]   ət-Temhid (6/127)
[17]   Şeyx Ferkus, Davabitu Hecri'l-Mubtedi (s. 18)


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder